Het leven op Hellabeem

Er is alweer ruim een week voorbij sinds m’n vorige blog, de tijd gaat snel! Deze week veel aan het werk geweest met de jongens en ook echt vorm gegeven aan de opdracht die voor school gedaan moet worden. Het doel van ons verblijf hier gaat namelijk worden het ombuigen van extrinsieke motivatie tot intrinsieke motivatie. Dit houdt in dat we door middel van de groeps pmt, kleine groepjes en individueel activiteiten gaan aanbieden aan de jongens waardoor zij bewust worden gemaakt van wat goede intrinsieke motivatie kan betekenen voor hun eigen rehabilitatieproces. Natuurlijk is er ook genoeg ruimte om te werken aan andere thema’s zoals samenwerken, grenzen aangeven, zelfvertrouwen, groepsbuilding, communicatie, leiding geven etc. Nu we de jongens een stuk beter kennen en weten waar ze persoonlijk aan kunnen werken is het makkelijker om gepaste activiteiten voor hen te verzinnen. Vandaag met een groep een teambuildingactiviteit gedaan omdat zij soms ergernissen ervaren in hun groep. Het doel van de activiteit was alleen te behalen als alle drie de teams samenwerkten en overlegden. Dit gebeurde natuurlijk niet en het was eerst ieder voor zich. Dit resulteerde in grote chaos waarin de rolstoelers zich gedroegen als botsauto’s en de blokken iedereen om de oren vlogen. Na een paar keer overleggen kwamen ze samen toch tot een oplossing waarbij ieder team hun doel had bereikt. Er was echt mega veel plezier in de activiteit, de jongens waren ongeveer half aan het vechten om hun blokken op de juiste plek te krijgen en tijdens het nabespreken snapten ze allemaal meteen het nut van deze activiteit. Dit alleen is al super goed om het groepsgevoel te verbeteren, dus na het nabespreken met een voldaan gevoel afgesloten. Met de groeps pmt het begrip extrinsieke motivatie uitgelegd aan de jongens door middel van belonen en straffen. Als ze de activiteit goed deden werden ze beloond, als ze het niet goed deden werden ze gestraft. Deze straf en beloning werd gegeven door het weghalen of bij krijgen van een blokje. Hierdoor hebben de jongens een visueel voorbeeld over het begrip extrinsieke motivatie. Na de activiteit in twee kleinere groepen nabesproken en om eigen voorbeelden van de jongens gevraagd. Het is heel belangrijk om alles op een makkelijke manier uit te leggen aan de jongens, omdat zij eigenlijk helemaal geen kennis hebben over dit onderwerp. Een hele uitdaging dus, maar wel heel leuk om te doen. Vooral als ze het dan begrijpen en zelf met goede voorbeelden komen is dat erg fijn. Deze week ook veel met individuele jongens aan de slag geweest. Waar de ene wil werken aan zelfvertrouwen en leiding geven, moet de ander juist werken om zichzelf op een gepaste manier in de groep te plaatsen in plaats van anderen de schuld te geven. Genoeg leuke uitdagingen per persoon om mee te werken, dus nu is de werkweek goed gevuld 😊 Het leven hier op Hellabeem is elke dag weer een verassing. Vandaag was er veel opwinding, omdat er een mega cobra rondkruipt rond het terrein met ook een paar baby’s. Die wil ik echt graag spotten, vanaf een veilige afstand, aangezien die beesten mega giftig zijn. Ik heb al twee weken gezelschap van een gekko zonder staart in m’n badkamer en ook zit er af en toe een kikkertje of pad in de badkamer. Gelukkig doet m’n klamboe zijn werk goed en blijven de beesten wel uit m’n bed. Laatst een mega varaan gespot op het kippenhok die probeerde de eieren te jatten van de kipjes en op dezelfde dag nog zo’n lomp groot salamander beest van echt wel anderhalf meter. Het is hier in de jungle dus altijd een verassing welke bijzondere beesten je deze dag weer zult tegenkomen. Afgelopen zaterdag was er een voorstelling in het Marriott hotel: ‘Beauty of Taprobane’. Dit werd georganiseerd vanuit de organisatie Ecsat, een project voor jongeren met een (geestelijke) beperking in Sri Lanka. Samen met Jan, Helene, Sameere, 2 jongens van Hellabeem en Jasper naar deze voorstelling geweest. Het was prachtig opgebouwd en echt geweldig om te zien hoe alle jongeren stralend aan het dansen waren op het podium. Het was ook wel fijn om weer eens wat anders aan te hebben dan alleen de eentonige plofbroeken en t-shirtjes op Hellabeem. Het vervoer in de auto op deze avond naar het Mariott hotel was nog wel even spannend, want het regenseizoen de Moesson is nu in volle gang. Er is ongeveer 200 millimeter regen gevallen in één middag rond het gebied Weligama. Er stroomden dan ook riviertjes langs de weg en hele rijstvelden waren veranderd in meren. Een vrouw liep tot haar knieën in het water op de heenweg, dus de terugweg van het hotel maar via een andere weg gereden. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en is het water nu wel weer een beetje gezakt. Het carremmen gaat al een stuk beter dan in het begin, gisteren zelfs voor het eerst een potje gewonnen :D De jongens zijn allemaal beregezellig en altijd in voor een grapje en het verloopt allemaal helemaal goed hier. Als het weer het toelaat gaan we morgen surfen en groene golf surf les nemen. Maar eens kijken of het dan wat beter lukt dan tien keer achter elkaar mee worden gesleurd al rondtollend onder water door zo’n mega golf. De zoveelste uitdaging dus! wiehoeeew zin in!