Sri Lanka na één maand en één week

Ik ben eigenlijk nooit bang voor onweer, maar gisteravond ging het echt zooo hard dat ik er wel even een kriebelig gevoel van kreeg in m’n buik. Het was al een hele tijd aan het flitsen en donderen en toen was er vlakbij ineens een blikseminslag. Echt een keiharde knal, dus ik schrok me kapot pfeoeew. Na die knal heeft het nog een hele tijd door geflitst, maar gelukkig niet meer zo hard gedonderd. Helene zei dat er hier vaak doden vallen door onweer, dus het gaat er hier wel vaker zo hard aan toe. Gelukkig bleef het deze keer bij één inslag en de stroom lag er weer uit, maar dat zijn we inmiddels gewend. De groene golf surfles heeft vorige week plaatsgevonden. Iets later dan gepland, want het weer was niet zo mooi. We hebben de les genomen bij dezelfde instructeur die ook de eerste les heeft gegeven en bij hem huren we ook altijd de surfboards. Hij heeft een surfschooltje tussen de andere vele surfscholen langs de kust. De goede golf uitzoeken, op juiste snelheid en afstand peddelen en een perfecte timing nodig voor het opstaan zijn de belangrijkste factoren voor het pakken van een groene golf. Tijdens de les ging het best goed, maar Ruwan (de instructeur) hielp erg goed met het kiezen van de golven en timing. Tijdens het oefenen daarna dus ook alweer zeer vaak gesneuveld, maar nu weet ik in ieder geval wat ik fout doe. Het gaat al wel een stuk beter dan voor de les, dus ik ga gewoon weer verder met heel veel oefenen. De volgende dag ervaarde ik wel een zekere mate van spierpijn in mijn schouders en bovenrug en ik heb dan ook gemerkt dat surfen een heel goede work out is. Inmiddels heb ik ook echt kennis gemaakt met de Sri lankaanse keuken. Ik heb namelijk al twee keer een bord rijst met curry meegegeten met de jongens tijdens het avondeten. Ik had de curry voor het grootste deel aan de kant geschoven en de pepers helemaal buiten spel gelegd, maar het zweet brak me alsnog uit toen ik aan het eten was. Nou ben ik ook totaal geen pittig eten gewend, dus dat is ook niet heel moeilijk bij mij, maar wat de jongens allemaal naar binnen werken is wel echt zeer heftig. De jongens vonden het allemaal erg leuk om ons zo te zien zweten, dus dat was wel grappig. Het eten was ook echt wel heel lekker, als je maar een goede verhouding rijst:curry hebt :p. Het project een eigen hangmat maken is ook eindelijk voltooid. Eerst met bloed, zweet en tranen 20 vreselijk jeukende kokostouwen in elkaar gevlochten om er vervolgens achter te komen dat kokostouw veel te stug is en ook gevlochten alsnog niet sterk genoeg. Hier zijn we gelukkig wel snel achter gekomen, aangezien Jasper er na 5 seconden al door heen zakte. Dus Weligama weer in gegaan op zoek naar sterker touw. Dit hadden ze in ongeveer elk winkeltje, dus bij wat beter nadenken had dat heel wat tijd en moeite bespaard. Maarjaaaa, nu hangen er dan eindelijk 2 prachtige hangmatten met kanariegeel touw voor de deur. Heerlijk om hier ’s avonds in te liggen met een muziekje aan kijkend naar de sterren of het onweer. Het werken met de jongens ging ook deze week weer goed. Leuke activiteiten gedaan zowel in de kleine groepjes als met de individuele pmt. Het samenwerken in groep 1 gaat al een stuk beter en ook met een paar individuele jongens zijn al mooie stappen gemaakt. Met de groeps pmt hebben we de groep opgedeeld in 4 groepjes en toneelstukjes uit laten voeren over extrinsieke motivatie. Drama vinden ze echt geweldig, dus super leuk om te zien dat er een paar ware acteurs in de groep zitten die hun rol met veel passie en humor kunnen spelen. Afgelopen weekend is er één nieuwe jongen gekomen en ook zijn er twee oudere jongens terug gekeerd vanuit het ziekenhuis. Leuk om deze boys beter te leren kennen en hen te kunnen helpen om zich zo snel mogelijk thuis te voelen tussen de groep. Door middel van sport en spel is dit een hele mooie manier, dus zaterdagmiddag met bijna iedereen fanatiek aan het sporten geweest op het veld. De sfeer was super en iedereen was goedgemutst aan het meedoen. Erg fijn voor de ‘nieuwe’ jongens om zo ontvangen te worden en meteen deel uit te kunnen maken van de groep. Het gaat hier dus erg goed, ik heb het naar mijn zin en ik besef me vaak hoe dankbaar ik mag zijn dat ik in Nederland woon en het allemaal zo vreselijk goed voor elkaar heb thuis. Nu ik dit schrijf is er weer een hoosbui van grote mate en heftige onweer gaande, dus de Moeson is blijkbaar nog niet afgelopen. Ik moet op dit moment toch m’n hangmat verlaten, want de regen wordt een beetje te heftig, tjuuuus!

Ik had de laatste tijd wat ruzie met internet, dus de dagen kloppen niet helemaal meer in deze blog.