Halfway there!

Wauuww, wat een mooie dag was het vandaag weer om te werken! Vandaag is namelijk de dag dat Lahiru (een jongen van Hellabeem) voor het eerst in zijn leven heeft gelopen. Hij had verteld aan Sameera dat zijn broertje tegen hem had gezegd dat hij alleen dingen moet doen die hij kan, geen dingen die hij niet kan. Deze uitspraak heeft hem gemotiveerd om gedurende zijn tijd op Hellabeem zijn spieren te trainen, zodat hij de volgende vakantie als hij weer naar huis gaat kan laten zien dat hij wél iets nieuws kan. Mede door de pmt heeft hij geleerd dat hij zo veel meer kan dan dat hij denkt, mits hij hier hard genoeg voor werkt, elke dag traint en er hartstikke gemotiveerd voor is. Vrijdag 16 november was een grote dag in het leven van Lahiru. Hij kwam uit zijn rolstoel met schoenen die 7 maten te groot waren, krukken die door middel van tape op de laagst mogelijke stand stonden, een prachtige cowboyhoed en zo waar, daar liep hij! Echt geweldig! Na 10 meter lopen was hij helemaal bekaf en moest hij echt even weer zitten om uit te rusten, maar wat mooi zeg! Vele jongens waren getuige van zijn eerste stappen en iedereen was zo blij voor hem! Tijdens de lunch vertelde Helene hoe trots ze was op Lahiru en ook vertelde hij zelf hoe ontzettend blij hij is dat hij in Hellabeem mag wonen en zichzelf zo kan ontwikkelen. Tijdens deze speech rolde er een traan over zijn wang van blijdschap. Nou, ik moest zelf ook bijna een traantje wegpinken, het was echt zo mooi 😊! Nu is Lahiru elke dag aan het oefenen met lopen en hij is zelfs al de heuvel naar het kantoor op gelopen! Wat een motivatie en wilskracht heeft deze grote, kleine jongen zeg! Op het moment beginnen alle groeps pmt- en individuele pmt sessies ook hun vruchten af te werpen. Zo zijn er twee jongens geweest afgelopen week die voor het eerst in hun leven hebben geprobeerd te lopen. Bij de één ging het beter dan bij de ander, maar het zelfvertrouwen en de wilskracht om aan dit proces te beginnen is de basis van misschien een heel mooi eindpunt. Ook zijn er meerdere jongens die zich zichtbaar meer durven te laten zien in de groep. Veel jongens zijn namelijk erg verlegen en vinden het vreselijk spannend om voor een groep te staan of hun mening te laten horen. Door middel van verschillende activiteiten hebben de jongens kunnen oefenen hoe ze hiermee om kunnen gaan en ook hebben ze verschillende positieve eigenschappen over zichzelf en elkaar moeten benoemen, waardoor ze meer zelfvertrouwen krijgen. Er is veel geoefend met het leiding geven over een groepje, waardoor de jongens zich ontwikkelen in verantwoordelijkheid nemen en voor de groep staan. De groep met jongens die veel teambuilding activiteiten hebben gedaan met elkaar wordt onderling een stuk fijner ervaren dan ong. 3 maanden geleden. Deze week hebben ze tijdens de pmt les een open en eerlijk gesprek met elkaar gevoerd, waardoor er goed naar elkaar werd geluisterd en iedereen zijn mening werd gehoord. Het werken met de jongens gaat dus erg goed en bij sommige jongens zie je nu echt wel een verschil ten opzichte van 3 maanden geleden. Er zijn natuurlijk ook jongens waarbij het allemaal een stuk trager gaat en die nog maar een minimale groei hebben laten zien, maar dat is logisch. Over drie weken gaan de jongens allemaal naar huis, dus tot die tijd kunnen ze nog steeds leren en zichzelf ontwikkelen. Deze week stond ik ook weer eens versteld van een Sri Lankaans beroep wat we in Nederland niet kennen. Er waren namelijk kokosnootplukkers aanwezig op Hellabeem. Aangezien die bomen echt wel ong. 12 meter hoog zijn was ik zeer benieuwd hoe deze oude mannetjes met grijs haar en ongeveer geen tanden meer in hun mond de bomen in zouden komen. Ik zag wel ergens een ladder liggen, maar deze werd niet echt actief gebruikt. Ik kreeg snel antwoord op mijn vragen, want opeens zag ik zo’n mannetje als een aap 12 meter omhoog klimmen met alleen een soort onderbroekje aan en een hakmes mee. Binnen 8 seconden was hij helemaal boven en hakte hij de kokosnoten uit de boom. Zo snel als hij boven was, was hij ook weer beneden en zo kon hij alle bomen afgaan, pfffoeew. Ik werd deze ochtend al wakker van het geluid van doffe dreunen vlak naast m’n kamer, maar dat waren dus gewoon alle kokosnoten die uit de bomen vielen. Ondertussen ben ik hier al 2,5 maanden en dus al over de helft van mijn stagetijd. Aangezien er nog best wel wat voor school gedaan moet worden ben ik nu bijna elke avond bezig met het monteren van de film en de naaste opdrachten. Misschien de volgende keer toch iets eerder beginnen met schoolopdrachten is een gedachte die zich uiteraard alweer heeft gemeld in mijn hoofd. Over 3 weken moet de film af zijn, omdat de jongens dan met vakantie gaan en zij willen de film ook graag zien. Vanaf nu lekker volle bak bezig en dan over een 3 weken vakantie! Gisteren Annelien en Dinand nog weer gemeet en heerlijk gezellig een dagje gesurft en aan het strand gezeten. Vandaag komen ze nog even kijken op Hellabeem en dan gaan ze morgen weer verder. Over 19 dagen komt Han, dus nog even volhouden en dan lekker genieten! 😊 Vanmiddag ga ik mee naar een bruiloft van een jongen die werkt op Hellabeem. Kan ik eindelijk mijn sari aan! Dat is traditionele Sri Lankaanse kleding voor vrouwen. Ik schrijf de volgende keer wel hoe dat was. Groetjesss 😊